Ideaal - Passie - Geld

Als kind had je geen behoefte aan geld.
Ook geen benul van geld.
Maar geld is in onze wereld nu eenmaal een ruilmiddel geworden dat via de ingeburgerde denk patronen, 'sociale' opvoeding en uitgekookte formules steeds belangrijker werd gemaakt. De jacht op geld en de importantie ervan kent na de kinderjaren in veel gevallen dan ook geen grenzen. Geld is motiverend wordt vaak gezegd. Maar is dat ook zo?. Ik heb daar altijd anders over gedacht en vandaag las ik een stukje van Myra White, docent Management en Organisatie aan Harvard en schrijver van het boek ‘Follow the Yellow Brick Road: A Harvard Psychologist's Guide to Becoming a Superstar’, waarom ook hij denkt dat geld geen motivator is. Hierbij zet hij zeven punten op een rij:

1. De verleiding van geld werkt maar even
In het begin komen bonussen en salarisverhogingen de prestaties ten goede, maar al snel treedt gewenning op. Mensen gaan hun hoge salaris of bonus ‘gewoon’ vinden. Om iemand te blijven motiveren, zou diegene steeds meer geld moeten krijgen en zouden er steeds grotere bedragen nodig zijn om hetzelfde effect te bereiken.

2. Geld maakt egoïstisch
Mensen die alleen gedreven worden door geld, stellen hun eigenbelang voor dat van de onderneming. De ondergang van Enron kan, deels, geweten worden aan het organisatieproces van Andrew Fastow waarmee hij vooral zijn eigenbelang diende.

3. Bonussen trekken geen mensen aan en behouden geen talent
Er is altijd wel iemand die meer geld biedt. Instap- en loyaliteitsbonussen leiden er alleen maar toe dat iemand net lang genoeg blijft om de bonus op te strijken. Een veelgebruikte tactiek van Amerikaanse afgestudeerden die op deze manier snel hun studieschuld af willen betalen. Hoe reëel is die strijd om talent en is het echt nodig om enorme bonussen te betalen in het huidige economische klimaat?

4. Geld is geen garantie voor prestaties
Managers worden supersterren in hun bedrijf omdat ze de onderneming en de mensen door en door kennen en weten hoe ze dingen gedaan krijgen. Maar dat wil niet zeggen dat ze het ergens anders net zo goed doen. Als toptalenten naar een ander bedrijf gaan, doen ze het vaak slecht. Ze moeten immers eerst opnieuw kennis van de organisatie opdoen en een nieuw netwerk opbouwen. Dat kost tijd.

5. Succes is geen individuele actie
Net als in de sport, presteren zakelijke teams vooral dankzij een goede samenwerking. Individuele presatiebonussen hebben een desastreus effect op het team en de samenwerking. Ook roepen ze jaloezie en woede op omdat iedereen vindt dat hij of zij in aanmerking komt voor een grote(re) bonus.

6. Prestaties zijn niet alleen de verdienste van de top
Bonussen aan topmanagers geven voor productieprestaties is moeilijk uit te leggen. Zij staan vaak zo ver van het productieproces dat het onmogelijk is om hun individuele bijdrage aan de resultaten te bepalen. Zo wordt de bonus van de CEO vaak bepaald op basis van de aandelenkoers, wat veronderstelt dat er een directe link is tussen de acties van de CEO en de winst van de onderneming. Dat is veel te simplistisch en ook wordt er geen rekening gehouden met de vertragende werking tussen die twee. Bovendien wordt de koers door meerdere factoren beïnvloedt, zoals de stemming op de beurs, waarover de CEO weinig tot geen controle heeft.

7. De mens is competitief ingesteld
Met de veronderstelling dat je alleen een top-CEO binnen kunt halen door hem een flinke zak geld voor te houden, negeren ondernemingen de competitiedrang van de mens. Zou een manager die alles op alles gezet heeft om CEO te worden en de strijd uiteindelijk succesvol gewonnen heeft van zijn concurrenten binnen het bedrijf, de functie echt weigeren omdat die te weinig betaalt?

Ja, je komt er.

Als je niet van koers verandert bereik je waar je naar op weg bent
1. Je hebt een ideaal.
Tenminste... dat zeg je.
2. Je hebt een doel.
Tenminste... dat zeg je.
3. Je gaat een plan opstellen waardoor je bereikt wat je wilt bereiken.
Tenminste... dat zeg je.

En ja hoor.
Je gaat doen wat je zegt.
Je stelt je plan op en gaat er meer dan 100% voor.
KLASSE.

Het uitstippelen van plannen om een bepaald doel te bereiken is iets wat bij leven en ondernemen zit ingesloten.
We maken prachtige boekwerken en documenten waarin alles staat beschreven hoe we ons doel bereiken en wat er allemaal heeeeeeel belangrijk is om geregeld te hebben.
De ene keer gaat het over een totaal verandermanagement binnen een bedrijf, de andere keer om het opzetten van een nieuw bedrijf, en weer een andere keer om andere zeeeeeeer belangrijke zaken.
Wat het ook is; je pakt het aan, de plannen worden gemaakt, geschreven, met elkaar doorgesproken en in praktijk gebracht.
Je bent er helemaal klaar voor.

We gaan ervoor en succes is een kwestie van tijd.
We houden ons aan de plannen en zouden dus ons doel snel moeten bereiken.
Maar helaas.

Hoe kan dat nou.
Op één of andere manier lijkt het maar niet te lukken om ons doel te bereiken en gaat alles, ook net als je dacht dat het goed ging, toch weer een tikkeltje anders.
Je houdt je perfect aan de plannen en afspraken en toch....
Wat gaat er mis?

Keihard.
Meestal is de oplossing heel simpel.
Hard.
Keihard.
Jij bent namelijk de zwakke schakel.
Oooh nee zeg je.
Ik geef me meer dan 1000% en ik snap het juist als geen ander.
Ik ben niet de zwakke schakel.
Want ik heb dat ideaal, dat doel en dat plan waar ik me aan houdt.
De visie heb ik.
Maar die anderen snappen niet wat ik bedoel.
Ze doen niet wat ik zeg/vraag en daarom bereiken we ons doel niet.

En dat is nu inderdaad eigenlijk precies wat je doet.
Jij verandert niet en alles gaat nog steeds zoals je onderbewustzijn het regelt.
Want je onderbewustzijn stuurt je een kant op waar je niet aan denkt.
Een kant waar je volgens je hersenen eigenlijk totaal NIET naar toe wilt.
Een kant waar je nu juist ver van weg wilde blijven.
Je zegt wel dat alles verandert maar je doet zelf eigenlijk helemaal NIETS.
Je probeert namelijk je bewustzijn niet te veranderen.
Het enige wat je probeert is een oud truukje in een nieuw jasje te steken.

Oh ja Arno..
Is dat zo,
En hoe weet jij dat zo goed dan....
Jij bent nogal een wijsneus om dit te verkondigen.
Je kent me niet eens.

Klopt.
Heel simpel.
Ik heb het ook tegen mezelf.
Niet tegen jou.
Ik had in het verleden ook de plannen geschreven.
De doelen omschreven.
Een ideaal gesteld.
1000% inzet getoond.
En ik bereikte inderdaad wat ik had uitgestippeld.
En dat wat totaal niet hetgene dat ik op papier had gezet.
Maar precies datgene wat in mijn onderbewustzijn speelde.

De moraal...
Het verandermanagement begint bij jezelf.
Dat kan je niet alleen.
Daarvoor heb je hulp nodig.
Andere hulp dan je in eerste instantie denkt.
En als je die hulp de kans geeft en er werkelijk naar luistert,
dan bereik je inderdaad ook waar je naar op weg bent.
Dit keer ook via het uitgestippeld plan maar ook waar je onderbewustzijn bewust op aanspreekt.
Ik heb gelukkig kunnen en mogen luisteren en ben nog nooit zo rijk geweest als nu.
En ik word dagelijks rijker en rijker.

Wil jij ook bereiken dat je dagelijks rijker en rijker wordt.
Wil je dat alles alsmaar Aangenamer wordt.
Kies er dan voor.
Dat kan.
Echt waar.